چرا در روابط عاشقانه گاهی ناخواسته به شریک زندگیمان آسیب میزنیم؟
در روابط عاشقانه، همه ما به دنبال ایجاد یک ارتباط سالم، پایدار و پر از عشق و احترام هستیم. با این حال، گاهی اوقات رفتارهایی از ما سر میزند که ناخواسته به شریک زندگیمان آسیب میزند. این آسیبها میتوانند ناشی از دلایل مختلفی باشند، از الگوهای رفتاری آموخته شده در کودکی گرفته تا استرسهای روزمره.
شریک زندگی خود فشار وارد کنند.
مشکلات در برقراری ارتباط:
ناتوانی در بیان احساسات و نیازها به طور واضح و با صداقت، میتواند منجر به سوء تفاهمها و درگیریهای مکرر شود.نیازهای برآورده نشده:
اگر نیازهای عاطفی، جسمی یا روانی ما در رابطه برآورده نشوند، ممکن است به طور ناخودآگاه به دنبال راههایی برای جبران آنها باشیم که به رابطه آسیب بزند.استرس و اضطراب:
استرسهای ناشی از کار، مشکلات مالی یا سایر مسائل زندگی، میتواند باعث شود که با شریک زندگیمان بداخلاقی کنیم یا او را نادیده بگیریم.عدم مدیریت خشم:
ناتوانی در کنترل خشم و بروز آن به شیوههای ناسالم (مانند پرخاشگری کلامی یا فیزیکی) میتواند به شدت به رابطه آسیب برساند.انتظارات غیرواقعی:
داشتن انتظارات غیرمنطقی از شریک زندگیمان (مثلاً انتظار اینکه او همیشه ما را شاد کند یا تمام نیازهای ما را برآورده کند) میتواند منجر به ناامیدی و نارضایتی شود.احساس تنهایی و نادیده گرفته شدن کند.
نیاز به کنترل:
تلاش برای کنترل رفتارها، افکار یا احساسات شریک زندگیمان، میتواند باعث ایجاد حس خفگی و نارضایتی در او شود.سوء استفاده عاطفی:
تحقیر، تمسخر، سرزنش و دیگر اشکال سوء استفاده عاطفی میتواند به شدت به عزت نفس و سلامت روان شریک زندگی آسیب بزند.عدم بخشش:
نگه داشتن کینه و عدم بخشش اشتباهات گذشته، میتواند مانع از رشد و بهبود رابطه شود.فرار از تعهد:
ترس از تعهد و مسئولیتپذیری میتواند باعث شود که به طور ناخودآگاه رفتارهایی از خود نشان دهیم که رابطه را تهدید میکند.مصرف مواد مخدر یا الکل:
مصرف مواد مخدر یا الکل میتواند قضاوت ما را مختل کند و باعث شود که رفتارهای پرخاشگرانه یا بیملاحظهای از خود نشان دهیم.مشکلات سلامت روان:
ابتلا به اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب یا اختلال شخصیت، میتواند بر نحوه رفتار ما در رابطه تاثیر بگذارد.عدم توجه به نیازهای خود:
غرق شدن بیش از حد در نیازهای شریک زندگی و نادیده گرفتن نیازهای خود، میتواند منجر به فرسودگی عاطفی و نارضایتی شود.چرا در روابط عاشقانه گاهی ناخودآگاه آسیب میزنیم؟
ناآگاهی از الگوهای رفتاری مخرب
بسیاری از ما ناآگاهانه الگوهای رفتاری مخربی را از روابط قبلی یا خانواده خود آموختهایم.این الگوها میتوانند شامل انتقاد مداوم، تحقیر، بیاعتنایی و یا کنترلگری باشند.ما ممکن است این رفتارها را به عنوان “عادی” تلقی کنیم، زیرا در محیطی با این الگوها بزرگ شدهایم.در نتیجه، بدون قصد آسیب رساندن، این الگوها را در روابط عاشقانه خود تکرار میکنیم.شناسایی و درک این الگوها اولین قدم برای تغییر دادن آنها است.نیاز است به گذشته خود نگاهی بیندازیم و ببینیم چه الگوهایی در روابط خانوادگی ما وجود داشته است.در ضمن، آگاهی از اینکه چه رفتارهایی برای طرف مقابل آزاردهنده است، بسیار مهم است.
این آگاهی از طریق گفتگو و همدلی با شریک عاطفی به دست میآید.
ممکن است کمک گرفتن از یک متخصص نیز در این زمینه مفید باشد.</p> </p> <p>این تغییرات به مرور زمان اتفاق میافتد و نیازمند صبر و تعهد است.</p> </p> <h2>ترس از آسیبپذیری و صمیمیت</h2> </p> <p>ترس از آسیبپذیری، یعنی ترس از نشان دادن نقاط ضعف و نیازهای واقعی خود به طرف مقابل.این ترس میتواند ناشی از تجربههای دردناک گذشته باشد.
</p> </p> <p>وقتی از آسیبپذیری میترسیم، ممکن است به طور ناخودآگاه رفتارهایی را از خود نشان دهیم که از ایجاد صمیمیت و نزدیکی جلوگیری کنند.
</p> </p> <p>این رفتارها میتوانند شامل دوری گزینی، پنهان کردن احساسات واقعی، یا حتی ایجاد دعوا و درگیری برای حفظ فاصله باشد.</p> </p> <p>در ضمن، ممکن است به طور مداوم از طرف مقابل انتقاد کنیم تا از خودمان محافظت کنیم و از نزدیک شدن بیش از حد به او جلوگیری کنیم.</p> </p> <p>غلبه بر ترس از آسیبپذیری نیازمند اعتماد کردن به طرف مقابل و به تدریج نشان دادن جنبههای آسیبپذیر خود است.</p> </p> <p>در ضمن، پذیرفتن این واقعیت که همه انسانها دارای نقاط ضعف و نیاز هستند، میتواند به کاهش این ترس کمک کند.
</p> </p> <h2>مشکلات در برقراری ارتباط موثر</h2> </p> <p>ارتباط موثر، کلید اصلی یک <a href=">رابطه سالم و پایدار است.متاسفانه، بسیاری از ما در برقراری ارتباط صحیح با طرف مقابل مشکل داریم.این مشکلات میتوانند شامل عدم توانایی در بیان احساسات و نیازها، گوش ندادن فعالانه به حرفهای طرف مقابل، و یا بهرهگیری از لحن تند و تحقیرآمیز در گفتگو باشند.وقتی نمیتوانیم به طور موثر با طرف مقابل ارتباط برقرار کنیم، احتمال ایجاد سوءتفاهم و درگیری افزایش مییابد.
در ضمن، ممکن است به طور ناخودآگاه از سکوت و یا اجتناب از گفتگو به عنوان یک مکانیسم دفاعی استفاده کنیم که این امر باعث دوری و جدایی بیشتر میشود.یادگیری مهارتهای ارتباطی موثر، مانند گوش دادن فعالانه، همدلی، و بیان احساسات به صورت صریح و محترمانه، برای بهبود روابط عاشقانه ضروری است.در ضمن، باید در هنگام گفتگو با طرف مقابل، به زبان بدن و لحن صدای خود توجه کنیم.
نیازهای برآورده نشده دوران کودکی
نیازهای برآورده نشده در دوران کودکی میتوانند تاثیر عمیقی بر روابط عاشقانه ما در بزرگسالی داشته باشند. مثلا فردی که در کودکی 
در ضمن، انتظار داشتن این که طرف مقابل همیشه نیازهای شما را برآورده کند و هیچ وقت شما را ناامید نکند، غیرمنطقی است. وقتی انتظارات ما از رابطه غیر واقعبینانه باشد، احتمال نارضایتی و سرخوردگی افزایش مییابد و ممکن است به طور ناخودآگاه شروع به انتقاد، سرزنش و یا تحقیر طرف مقابل کنیم. واقعبینانه کردن انتظارات از رابطه، نیازمند پذیرفتن این واقعیت است که همه انسانها دارای نقاط ضعف و نیاز هستند و هیچ رابطهای بیعیب و نقص نیست. در ضمن، باید به یاد داشته باشیم که مسئولیت خوشبختی و رضایتمندی ما بر عهده خودمان است و نباید تمام بار آن را بر دوش طرف مقابل بگذاریم.
کمبود عزت نفس
کمبود عزت نفس، یعنی احساس کم ارزشی و دوست نداشتنی بودن.این احساس میتواند تاثیر مخربی بر روابط عاشقانه داشته باشد.فردی که عزت نفس پایینی دارد، ممکن است به طور مداوم به دنبال تایید و توجه از طرف مقابل باشد و از این که او را ترک کند، بترسد.این ترس میتواند به رفتارهای چسبنده، حسادت و یا کنترلگری منجر شود که باعث آسیب رساندن به رابطه میشود.در ضمن، فردی که عزت نفس پایینی دارد، ممکن است در پذیرش تعریف و تمجید از طرف مقابل مشکل داشته باشد و فکر کند که لایق عشق و محبت نیست.
تقویت عزت نفس، نیازمند شناخت نقاط قوت و ضعف خود، پذیرفتن خود به عنوان یک انسان ارزشمند و دوست داشتنی، و تمرکز بر موفقیتها و دستاوردها است.
در ضمن، باید از مقایسه خود با دیگران خودداری کنیم و به خودمان اجازه دهیم که اشتباه کنیم و از آنها یاد بگیریم.
سابقه تجربه سوء استفاده
افرادی که سابقه تجربه سوء استفاده (جسمی، عاطفی، جنسی) را دارند، ممکن است ناخودآگاه الگوهای مخرب را در روابط عاشقانه خود تکرار کنند.
وقتی درباره الگوهای رفتاری مخرب حرف میزنیم یاد همکار قدیمی ام افتادم که همیشه با تحقیر و انتقاد با همسرش برخورد می کرد. بعد از یک سال مشاوره فهمید این رفتار را از پدرش یاد گرفته که مدام خانواده را سرزنش می کرد. تغییرش سخت بود اما بالاخره توانست با تمرین روزانه، واکنش هایش را کنترل کند و رابطه اش را نجات دهد.
مشکل ترس از صمیمیت در رابطه چیزی است که در مراجعین زیاد دیده ام. یکی از دوستانم بعد از پنج سال زندگی مشترک تازه متوجه شد چرا همیشه در بحث ها فرار می کند. ترس از طرد شدن داشت و این برمی گشت به خاطره تلخ جدایی والدینش در کودکی. شناخت این ترس اولین قدم برای درمانش بود.
درباره انتظارات غیرواقعی باید بگویم یکی از مراجعینم همسرش را وادار می کرد هر شب برنامه تفریحی داشته باشند و وقتی او خسته بود، بهش برچسب بی عشق می زد. مشاوره به او کمک کرد بپذیرد رابطه مثل فیلم های عاشقانه نیست و گاهی سکوت و استراحت هم بخشی از زندگی مشترک است.
من هم یه مدت به همسرم پرخاشگری میکردم و نمیفهمیدم چرا. بعد فهمیدم استرس کار خیلی روی من تاثیر میذاره. حالا قبل از حرف زدن نفس عمیق میکشم.
خیلی وقتا ما یادمون میرود که طرفمون هم آدمه. اون هم خسته میشه، ناراحت میشه. باید همدلی رو یاد بگیریم و گاهی خودمون رو جای طرف بذاریم.
یکی از بهترین چیزایی که توی رابطه یاد گرفتم اینه که سکوت نکنم. اگه ناراحتم میگم ناراحتم، نگو فردا خودش درست میشه. اینجوری زخم عمیق تر میشه.
گاهی اوقات فکر میکنیم انتقاد یعنی دوس داشتن. ولی انتقاد مداوم آدم رو خرد میکنه. بهتره به جای غر زدن، درخواست مون رو واضح بگیم.
توی تنهایی ها فهمیدم عشق فقط هیجان نیست؛ صبور بودنمه. اینکه طرفمون رو با همه خوبی و بدی هاش بپذیریم، نه اینکه دنبال آدم ایده آل تو ذهنمون بگردیم.
اگه رابطه مثل یه گیاهه، باید روزانه بهش رسیدگی کرد. یه پیام ساده، یه خداحافظی با بوسه، اینا چیزای کوچیکیه که رابطه رو زنده نگه میداره.